Peter De Cleyn

° Mechelen, 1954
Als keramist wordt Peter vooral aangesproken door elementen waarin een spoor van onvolmaaktheid loopt; roest, verweerde takken, enz .. De creaties houden het midden tussen functioneel en artistiek. Het zijn geen functionele gebruiksvoorwerpen, maar poëtische objecten die in de eerste plaats getuigen van de leegte die ze omhullen. Leegte is het leidend beginsel voor Peter. En herhaling. De keramische objecten zijn vaak niet solitair. De leegte die hij verkent, is immers niet de leegte van de eenzaamheid, maar die van de volheid van dingen en gedachten, van de rijkdom en complexiteit van de tijd en de materie. ( vrij naar Prof.Dr. Stalpaert, UGent, uit het boek “Dubbele zijde/double face”)
Als fervent liefhebber op de luit, dat onmogelijke instrument, vertoeft hij dagelijks in de klankwereld van muziek uit de zestiende en zeventiende eeuw. Bij toeval groeide in zijn keramiekatelier enkele maanden geleden het project “Testudo” : een aantal vrije beeldende associaties geboren uit de luit, haar vorm en de vaak zo mysterieuze titels van het repertoire.
Hij combineert in zijn kleine sculpturen aarde, getormenteerd en gebakken, vaak met een aantal verzamelde stukken hout en metaal die in zijn atelier rondslingerden, maar die hem bleven aanspreken door de sporen van de tijd die ze dragen. Melancholie is niet ver af.
“Ook voor niet luthomanen”, schrijft hij, “ zouden daarin enige esthetische kwaliteiten te ontdekken zijn … en wat sobere poëzie. “Testudo” is precies de Latijnse naam die sinds lang aan een schildpad was gegeven en die later aan de luit werd toebedeeld. Er is een enige gelijkenis in vorm, maar ook een gemeenschappelijke symboliek rond de begrippen “huiselijkheid” en “stilte”.
(vrij naar de inleiding uit de brochure “Testudo” van Peter De Cleyn)